O-2 RESERVA DI ORO I BANKO SENTRAL

E siman aki media ta yen atrobe di Banko Sentral di Kòrsou i Sint Maarten. Atrobe un Minister ta hunga  populista i tira algun kos den laria. Mas tristu ta ku siudadanonan na radio ta bira emoshonal i atrobe ta kai den trampa di “nos kontra nan”. Den e reakshonnan tambe ta obvio, ku e siudadano no ta komprondé ròl di Banko Sentral i  tampoko  ròl ku un reserva di oro den Banko Sentral tin. P’esei ta bon pa informá, splika i aklará. M’a skohe pa hasié na papiamentu. Mi ta komprondé ku usa reserva di oro di Banko Sentral pa drecha kaya ta zona bon i ku nos tur lo tin benefisio ku kaya nèchi drechá. Pero Kòrsou i Banko Sentral tin otro reto (mas) grandi ku asfalt nèchi. Reto kaminda uso di e reserva di oro ta mas benefisioso.

E promé pregunta ta: Pakiko Banko Sentral ta mantené un reserva di oro?

Ta e pregunta aki ta e promé pregunta ku nos mester kontestá promé nos bira emoshonal i kuminsá zundra  e hulandes sintá den e stul. Kòrda ku tin yu di Kòrsou tambe den e mesun organisashon kun’e.

Un Banko Sentral ta mantené un reserva di oro pa diferente motibu, inkluyendo motibunan históriko, ekonómiko i stratégiko. Bo por kompará reserva di Banko Sentral manera un agrikultor, ku tin un dam di awa banda di su kultivo, pa motibu ku den tempu di sekura e mester di awa pa su matanan, awèl meskos nos Banko Sentral mester tin un reserva bálido i tangibel manera oro den su reserva pa si kualkier kos pasa. Esakinan ta algun di e motibunan pakiko nos Banko Sentral ta mantené un reserva di oro:

  1. Stabilidat i konfiansa: Ta konsiderá oro ainda komo un “reserva di balor” i un medio di interkambio. Dor di mantené un reserva di oro, nos Banko Sentral ta mantené konfiansa den nos moneda (esta, tin algu di balor tras di e papel di 100 florin) i sigurá stabilidat di nos ekonomia. Sin e oro ei, nos sèn no ta bal loke e ta bal. Ora “kos ta  malu” oro ta sirbi tambe komo e refugio ku nos mester pa tene stabilidat i konfiansa den e moneda i e ekonomia.
  2. Diversifikashon: E reserva di oro ta forma parti di e diversifikashon di reserva general ku e Banko Sentral tin. Dor di mantené un kombinashon di aktivo , inkluyendo oro, Banko Sentral ta redusí e riesgo asosiá ku fluktuashonnan di balor di otro moneda, divisa i otro instrumento finansiero. Den hopi kaso, oro ta un “safe haven” i lo subi di balor ora merkado ta instabil, i asina balansá reserva general di Banko Sentral.
  3. Sistema Monetario Internashonal: Histórikamente oro tabatin un ròl grandi den e sistema monetario internashonal. Ounke no ta usa  “gold standard”  mas, te ainda ta rekonosé oro komo no por utilisá un aktivo  den transakshon internashonal. Dor di tin un reserva di oro, Banko Sentral tin un aktivo tangibel den kas, ku ta universalmente aseptá.
  4. Stabilidat di merkado finansiero: Banko Sentral por usa su reserva di oro komo instrumento pa yuda stabilisá merkado finansiero den tempu di krísis. Banko Sentral por kumpra òf bende, i asta “lease” oro pa krea likides den merkado bankario i pa stabilisá nos florin antiano. Si e oro ta sobrebalorá (“overwaarde”), Banko Sentral por usa esei pa dèk por ehèmpel fiansa èkstra pa influensiá merkado finansiero. En bes di kumpra asfalt pa kaya ku e oro manera e Minister ke, lo ta un mihó idea pa usa e oro ei pa krea espasio finansiero den Ennia i “salba e kompania”. Stabilidat di merkado finansiero ta un di e ròlnan di Banko Sentral, kontrali na duna un finansa pa asfalt. Echo ta ku Ennia su situashon ta un peliger grandi pa merkado finansiero di Kòrsou. Ennia ta kai bou di “Too big to fail”. Si Ennia kai, kere mi hinter Kòrsou lo sintié sigur den su saku, mas tantu ku kore riba kaya ku buraku. Mas ku 30,000 hende (ku nan famia) lo haña sla.
  5. Soberania / independensia: poseshon di reserva di oro ta hasi Banko Sentral independiente i ta brinda protekshon kontra preshonnan ekonómiko di pafó. E reserva di oro por sirbi komo “buffer” den tempu di tenshon geo-politíko of sanshon ekonómiko riba pais, ya ku e oro no ta suheto na e mesun riesgonan asosiá ku otro moneda òf produkto finansiero. Ora Merka a pone sanshon riba hasi negoshi ku kompania Benesolano, esei a krea problema ku divisa. E reserva di oro a yuda balansá.
  6. Legado finansiero: Durante siglonan Banko Sentral a akumulá reserva di oro i poseshon di e oro ei ta símbolo di e historia finansiero i fortalesa di e Banko Sentral i e pais. Mi no ta hende ku ta haña un motibu sentimental òf emoshonal un bon argumento, pero hopi hende si ta haña esei.

Eseinan ta diferente motibu pakiko Banko Sentral tin un reserva di oro. Tin mas motibu, pero mi ta kere esakinan ta esunnan mas relevante. Esun mas prinsipal, ta ku e reserva di oro ta parti di e instrumentonan monetario pa stabilisá moneda lokal i influensiá sektor finansiero. Awor e kantidat di reserva di oro ta varia di pais pa pais i ta dependé di diferente faktor spesífiko na Banko Sentral di e pais, i e ophetivonan di e polítika monetario i konsiderashonnan ekonómiko di e pais.

Awor kiko ta pasa si Banko Sentral no tin reserva di oro mas?  Esei ta e di dos pregunta.

Ora nos Banko Sentral no tin reserva di oro mas, esei kier men ku reserva di oro no ta parti di produkto di reserva general di e Banko Sentral mas i e no ta parti di instrumento monetario di Banko Sentral. A kita pues un di e hèrmèntnan di Banko Sentral. Esei no kier men ku Banko Sentral no por hasi nada mas, pero solamente ku e tin un opshon ménos pa usa ora mester “intervení”. Banko Sentral lo mester usa “aktivo” (assets) manera reserva di divisa, Bono di Gobièrnu, i produktonan finansiero. Awor nos reserva di divisa ta pèrtá, i nos ta un isla ku ta biba di importashon (di praktikamente tur kos) i eksportashon (en espesial turismo). Bono di nos mes gobièrnu no tin e balor ku e tabatin ántes, ta un ilushon i proposishon suak, mirando nos maneho di presupuesto i fiskal ku ta keda hibá e pais den défisit.

Si Banko Sentral mester intervení den merkado pa por ehèmpel stabilisá nos moneda (i ten’é mará na dòler), òf mester krea likides den e sistema finansiero, e mester usa loke tin komo reserva general, ekskluyendo oro. Esei por nifiká traha ku un man mara tras di lomba, komo hèndikèp. Esei por tin komo konsekuensia si nan no ta eksitoso den e intervenshon, ku talbes nos florin ta pèrdè su balor, i nos ta haña nos ku inflashon signifikante. Ekonomia lo haña sla, i abo lo sintié. Tur kos pasó un Minister ta grita algu ku e no sa nada di dje i abo no ta komprondé e materia i ta grita samsam kuné. Kaya lo ta temporalmente drechá, pasó nan lo haña buraku bèk manera semper, pero abo no por pone pan riba mesa mas. Prudente ta pa analisá promé kiko ta posibel i deseabel pa ku e reserva di oro di Banko Sentral, promé ku papia, grita, anto insultá. Den e kaso aki, ora mi analisá sifranan di Banko Sentral, nan ta mustra basta bon. Ta parse ku e reserva general ta basta reimu. Esei probablemente kier men ku lo por tin sierto espasio pa usa parti di e reserva di oro komo instrumento finansiero.

Awor un di e trabounan di Banko Sentral ta pa stabilisá merkado finansiero di Kòrsou i Sint Maarten. Awor aki Ennia ta un peliger pa e stabilidat ei. Mas ku 30,000 hende ta kore riesgo di no por tene kabes riba awa. Hopi di nan tin edat haltu kaba i lo no por kompensá. Talbes bo mes mama ku tata. Sektor finansiero lokal i internashonal por pèrdè mas konfiansa den Banko Sentral. Talbes un par di Banko Koresponsal tambe ta hisa bela bai. Un doló di kabes mas grandi pa Kòrsoui abo. Bo kier usa reserva di oro? OK. Us’é pa sostené Ennia, komo parti di e responsabilidat ku Banko Sentral tin. Di loke mi por wak den e relato anual di Banko Sentral, e grado di kobertura ta sufisiente pa por usa parti di e reserva di oro. Asfalt por warda.

Nos ta kaminda nos ta, paso ei nos a i ta kana bai. Nos ta kosechá loke nos ta sembra. I nos tur ta kómplise.

Un danki na GMC i PP i RvM-de Dames pa e papiamentu-support

E-12 COST DISEASE, WAAROM DALEN KOSTEN IN SOMMIGE SECTOREN NIET?

In een eerdere blog heb ik de schrijver William J. Baumol aangehaald. William J. Baumol (1922 – 2017) was een econoom en professor aan de New York University. Hij staat bekend om zijn werk op verschillende gebieden, waaronder met name:

  1. Economische groei:
  2. Ondernemerschap; en
  3. Het concept van “Cost Disease”.

Ik wil in deze blog stil staan bij Cost Disease. Dit laatste met het oog op de stijgende kosten in de zorgsector en onderwijs op Curaçao.

Cost disease impliceert dat productiviteitsverbetering moeilijk te behalen is in sommige sectoren ter compensatie van de stijgende kosten.

COST DISEASE, EN DE KOSTEN VAN ZORG EN ONDERWIJS

Eén van de meest opmerkelijke bijdragen van Baumol, is zijn werk over het concept van “Cost Disease”. In zijn boek “The Cost Disease: Why Computers Get Cheaper and Health Care Doesn’t” (2012), stellen Baumol en co-auteur William G. Bowen dat bepaalde sectoren, zoals de gezondheidszorg en het onderwijs, in de loop van de tijd stijgende kosten ervaren als gevolg van een gebrek aan productiviteitsgroei. Volgens Baumol worden deze sectoren, die hij “stagnerende sectoren” noemde, gekenmerkt door een hoge arbeidsintensiteit en een laag automatiseringspotentieel. Dit betekent dat een groot deel van de kosten in deze sectoren bestaat uit arbeidskosten (veelal vaste lasten) en dat er beperkt potentieel is om deze kosten (fors) te verlagen door automatisering of technologische vooruitgang. Het boek zelf stamt uit 2012, waar al enige graad van automatisering toegepast werd.

Baumol stelt dat in deze arbeidsintensieve sectoren de arbeidskosten in de loop van de tijd stijgen als gevolg van de algemene loonstijging in alle sectoren. De loonstijgingen in die andere sectoren worden aangedreven door productiviteitsgroei (meer output bij dezelfde input). Als je beter je best doet, moet je ook worden beloond. Naarmate de lonen in die andere sectoren (zoals de industrie) stijgen, eisen werknemers in de “stagnerende sectoren” ook hogere lonen, wat leidt tot hogere arbeidskosten. Aangezien de productiviteitsgroei in deze sectoren echter laag is, is er geen overeenkomstige productiviteitsstijging om de stijging van de arbeidskosten te compenseren. Als gevolg hiervan nemen de kosten van gezondheidszorg en onderwijs in de loop van de tijd toe en wordt de bijhorende dienstverlening duurder.

Baumol voerde ook aan dat de “Cost Disease” wordt verergerd door de maatschappelijke vraag naar deze diensten, aangezien mensen na verloop van tijd meer en betere gezondheidszorg en onderwijs willen. Dit leidt tot een grotere vraag en hogere kosten. Wat betreft gezondheidszorg, worden we ook ouder en leven we ook langer. Dit laatste draagt ook bij aan meer kosten vanwege “langere zorg”.

Dit in tegenstelling tot andere sectoren, zoals de industrie, waar productiviteitsgroei leidt tot lagere kosten. De theorie van Baumol en Bowen helpt verklaren waarom bepaalde goederen en diensten, zoals collegegeld en ziektekostenpremie, in de loop van de tijd steeds duurder zijn geworden. Hij stelt dat het moeilijk is om de vele aspecten van de zorg en onderwijs te automatiseren, met als gevolg dat de kosten in deze sector in de loop van tijd de neiging hebben te stijgen.

Verzorging en onderwijs zijn nog steeds hoofdzakelijke mensenwerk, maar in de afgelopen jaren zien we wel steeds meer dat robotisering en automatisering een grotere rol krijgen in alle sectoren. Ook Artificial Intelligence (AI) is veelbelovend. Het is de vraag of in de nabije toekomst het concept van “Cost Disease” nog stand zal houden.

RELEVANTIE VOOR ONS

Ten eerste suggereert het “Cost Disease”-concept dat de arbeidskosten in de loop van de tijd waarschijnlijk zullen stijgen, zelfs in bedrijfstakken waar de productiviteitsgroei laag is. Dit betekent dat managers in dergelijke sectoren zich bewust moeten zijn van de mogelijkheid van stijgende kosten en stappen moeten ondernemen om deze kosten-effectief te beheersen. Managers moeten bijvoorbeeld manieren vinden om de efficiëntie te verhogen en verspilling tegen te gaan, terwijl ze er tegelijkertijd voor moeten zorgen dat ze eerlijke lonen betalen en bekwame werknemers behouden.

Ten tweede benadrukt het “Cost Disease”-concept het belang van innovatie bij het beheersen van kosten in arbeidsintensieve industrieën. Hoewel automatisering niet altijd een haalbare optie is, kunnen managers nog steeds manieren vinden om te innoveren en processen te verbeteren om de arbeidskosten te verlagen. Bij het hospitaal zie je bijvoorbeeld de tendens om de “ligdagen” te minimaliseren (patiënt zo snel mogelijk naar huis sturen), maar ook de functieverdeling tussen het centrum-hospitaal en de ziekenhuizen.

Ten slotte benadrukt het “Cost Disease”-concept de noodzaak van strategische planning en langetermijndenken bij het beheersen van kosten in arbeidsintensieve industrieën. Managers moeten rekening houden met de mogelijkheid van stijgende arbeidskosten in de loop van de tijd en stappen ondernemen om de duurzaamheid van hun “business-model” te waarborgen. Dit kan inhouden dat ze investeren in opleiding en ontwikkeling om de vaardigheden van hun personeel te verbeteren of dat ze hun bedrijf diversifiëren om de afhankelijkheid van arbeidsintensieve diensten te verminderen.

Er zijn natuurlijk verschillende oplossingsrichtingen te bedenken die kunnen worden gebruikt om “Cost Disease” aan te pakken:

  1. Verhoog de productiviteit: Een oplossing is om de productiviteit te verhogen in industrieën die sterk afhankelijk zijn van arbeid. Dit is makkelijk gezegd natuurlijk, maar het is wel de primaire oplossingsrichting. Dit kan worden bereikt door investeringen in technologie, automatisering en procesverbeteringen die de hoeveelheid arbeid vermindert die nodig is om goederen of diensten te produceren.
  2. Ontwikkeling van vaardigheden: Een andere oplossingsrichting is investeren in de vaardigheden en opleiding van werknemers. Door de vaardigheden van werknemers te verbeteren, kunnen ze efficiënter en productiever worden, wat kan helpen om de effecten van stijgende lonen te compenseren.
  3. Prijsdiscriminatie: Prijsdiscriminatie omvat het aanrekenen van verschillende prijzen aan verschillende groepen consumenten, op basis van hun bereidheid en vermogen om te betalen. Dit kan worden gebruikt om extra inkomsten te genereren van klanten die bereid zijn meer te betalen, terwijl goederen en diensten ook betaalbaarder worden gemaakt voor klanten die minder kunnen betalen. Denk hierbij toch weer aan “eerste klasse”-kamers versus “tweede-klasse kamers, maar ook aan aparte aantrekkelijke tarieven voor medisch toerisme om het zorgvolume te verhogen bij gelijkblijvende arbeidscapaciteit.
  4. Outsourcing: Outsourcing omvat het uitbesteden van werk aan externe leveranciers, die het werk mogelijk efficiënter en tegen lagere kosten kunnen uitvoeren. Dit kan helpen om de arbeidskosten te verlagen en tegelijkertijd de kwaliteit en efficiëntie te verbeteren. Denk hierbij aan bundeling van activiteiten, zoals inkoop.
  5. Overheidsinterventie: In sommige gevallen kan overheidsingrijpen nodig zijn om “Cost Disease” aan te pakken. Dit kan het verstrekken van subsidies of belastingvoordelen zijn, voor bedrijfstakken die zwaar worden getroffen door stijgende arbeidskosten of het investeren in onderwijs- en opleidingsprogramma’s die de vaardigheden van de beroepsbevolking verbeteren.

Kunnen we ondanks het concept van “Cost disease” zorgen dat we toch innoveren in de zorgsector en in onderwijs? Als de kosten blijven stijgen, wordt het ook langzamerhand onbetaalbaar. Oplossingsrichtingen zijn dus een “must”.

Keuzes van gisteren en vandaag, hebben consequenties voor morgen. “We reap what we sow”. Bemoei je actief met economisch beleid, maak bewuste keuzes, want je draagt gewild of ongewild de lusten en de lasten daarvan.

Ik herhaal: Het zou wie dan ook die op die beleidsstoel zit, sieren om kundig om te gaan met economisch leidinggeven, het heeft namelijk consequenties”. Economie raakt alles.

C-6 CHATTING WITH GPT: DOLLARIZATION VERSUS OWN CURRENCY

Powerful tools should be used. After playing around with GPT for a few months, I found that even though it still is not 100% accurate or complete, it is good enough to use seriously. It still is a good idea to double-check and compare its answers against literature, news, knowledge bases, etc. But it is good enough for me to chat with it and ask its opinion. So, this is the opinion-blog (“CHATTING WITH OPENAI’s GPT”). The answers are fully credited to the AI.

This week’s Chat: What are the advantages and disadvantages of dollarization versus a country’s own currency that is pegged to the dollar?

My motivation for this question is the discussion of Curacao changing its Antillean guilder to the Caribbean guilder. Why not choose to dollarize right now? So, what does GPT think about this. Let’s do this and see what we can learn.

ME: What are the advantages and disadvantages of dollarization?

GPT: Dollarization refers to the process of replacing a country’s domestic currency with a foreign currency, usually the US dollar. The advantages and disadvantages of dollarization depend on various factors, including the economic, political, and social conditions of the country.

Advantages of dollarization:

  1. Reduced transaction costs: When a country uses a foreign currency like the US dollar, it eliminates the need for foreign exchange transactions, which reduces transaction costs.
  2. Reduced inflation: Dollarization can help reduce inflation by bringing greater stability to the country’s monetary system. This is because the US dollar is backed by the world’s largest economy, making it a stable currency.
  3. Increased foreign investment: Dollarization can increase foreign investment in the country because it provides investors with a stable currency and reduces the risk of currency fluctuations.
  4. Increased trade: Dollarization can also increase trade between the dollarized country and other countries that use the US dollar, making it easier for businesses to conduct transactions and reduce transaction costs.

Disadvantages of dollarization:

  1. Loss of seigniorage: Seigniorage is the profit that a government makes from issuing its currency. If a country adopts the US dollar, it loses this profit, as it no longer has control over its monetary policy.
  2. Dependence on the US: Dollarization can also make a country dependent on the US economy, making it vulnerable to economic shocks and fluctuations.
  3. Limited ability to respond to crises: If a dollarized country experiences an economic crisis, it has limited ability to respond, as it cannot print its own currency or adjust interest rates.
  4. Reduced policy flexibility: Dollarization can also reduce a country’s policy flexibility, as it cannot adjust its exchange rate to influence its economy’s competitiveness.

ME: What are the benefits of a country having its own currency pegged to the dollar?

GPT: A currency peg is a fixed exchange rate between two currencies, typically where the exchange rate of one currency is fixed to another currency, such as a country’s currency being pegged to the US dollar. There are several benefits of having a country’s currency pegged to the dollar:

  1. Increased stability: Pegging a country’s currency to the US dollar can provide stability to the country’s monetary system, as it reduces the risk of currency fluctuations. This stability can help attract foreign investment and reduce the risk of capital flight.
  2. Predictability: A fixed exchange rate provides predictability for businesses and investors. This predictability can make it easier for businesses to plan for the future and reduce transaction costs.
  3. Inflation control: Pegging a country’s currency to the US dollar can also help control inflation. This is because the US dollar is a stable currency and tends to have lower inflation than many other currencies. A lower inflation rate can help stabilize prices and increase consumer confidence.
  4. Increased trade: A fixed exchange rate can also increase trade between the country and other countries that use the US dollar. This is because businesses will not need to worry about currency fluctuations and can more easily conduct transactions.
  5. Reduced speculative attacks: A currency peg can help reduce speculative attacks on a country’s currency. This is because speculators may be less likely to attack a pegged currency if they know that the central bank has enough foreign currency reserves to defend the peg.

However, there are also potential drawbacks to having a country’s currency pegged to the US dollar. For example, if the US dollar appreciates significantly, it can make the country’s exports less competitive and lead to trade imbalances. Additionally, a fixed exchange rate can limit a country’s ability to adjust its monetary policy in response to changing economic conditions.

ME: Are there also disadvantages of having a country’s currency pegged to the dollar?

GPT: Yes, there are potential disadvantages of having a country’s currency pegged to the US dollar. Here are some of the disadvantages:

  1. Limited monetary policy flexibility: When a country’s currency is pegged to the US dollar, it loses its ability to adjust its monetary policy to address domestic economic conditions. For instance, if the country’s economy is experiencing inflation or a recession, it may not be able to adjust interest rates or the money supply to address these issues.
  2. Vulnerability to external economic shocks: Pegging a currency to the US dollar can leave a country vulnerable to external economic shocks, such as changes in interest rates or economic conditions in the US. This can lead to capital flight, as investors may withdraw their funds from the country in response to these shocks.
  3. Difficulty maintaining the peg: Maintaining a currency peg can be challenging, as it requires a significant amount of foreign currency reserves. If a country’s foreign currency reserves become depleted, it may have to devalue its currency, which can have negative effects on the economy.
  4. Reduced competitiveness: A fixed exchange rate can make a country’s exports less competitive if the US dollar appreciates significantly. This can lead to a trade imbalance and make it harder for the country to export its goods and services.
  5. Increased risk of speculative attacks: When a currency is pegged, it can be vulnerable to speculative attacks by traders and investors. If the peg is perceived to be unsustainable, speculators may bet against the currency, which can lead to capital flight and deplete the country’s foreign currency reserves.

ME: Is there a difference between dollarization and a country’s own currency being pegged to the dollar?

GPT: Yes, there is a difference between dollarization and a country’s own currency being pegged to the US dollar.

Dollarization occurs when a country adopts the US dollar as its official currency and replaces its own currency entirely. This means that all transactions within the country are conducted in US dollars, and the country does not have its own central bank or monetary policy. Examples of dollarized countries include Ecuador and El Salvador.

On the other hand, when a country’s currency is pegged to the US dollar, the country still retains its own currency as the legal tender, but its exchange rate is fixed to the US dollar. This means that the country’s central bank will conduct monetary policy to maintain the fixed exchange rate. Examples of countries that have their currency pegged to the US dollar include China, Saudi Arabia, and Hong Kong.

ME: Do countries that dollarize need a central bank?

GPT: When a country dollarizes, it essentially adopts the US dollar as its official currency, and it no longer has its own currency in circulation. Therefore, the country would not need a central bank to manage its currency or monetary policy. Instead, the US Federal Reserve would effectively become the central bank of the dollarized country.

However, while a dollarized country may not have its own central bank, it may still need a financial regulatory agency to oversee the banking and financial system within the country. This regulatory agency would be responsible for ensuring that the financial institutions within the country operate in compliance with relevant laws and regulations, and that they provide adequate consumer protection.

It is worth noting that some countries that have adopted the US dollar as their official currency have retained their own central banks for other purposes, such as to manage their foreign exchange reserves or to conduct other financial operations. For example, in Ecuador, which officially adopted the US dollar in 2000, the Central Bank of Ecuador continues to operate, but it no longer conducts monetary policy. Instead, its primary functions include managing the country’s foreign exchange reserves and promoting financial stability.

(Answers are credited to GPT)

What policy choices have we made? Choices made yesterday and today have consequences tomorrow. “We reap what we sow”. Get involved actively in economic policy, make conscious choices, because you willingly or unintentionally bear the benefits and the burdens.
I repeat: It would be to the credit of anyone in that policy-chair to be able to deal with economic management, because it has consequences”. Economy touches everything.

E-11 ENTREPRENEURSHIP VOLGENS WILLIAM J. BAUMOL

Economische groei wordt voor een groot deel bepaald door de ontwikkeling en toepassing van nieuwe (bruikbare) ideeën. Iets wat een entrepreneur eigen is. Ik zal om die reden enkele blogs besteden aan “entrepreneurship”. De letterlijke vertaling van “entrepreneur” is iemand die onderneemt. Deze keer neem ik als invalshoek de schrijver, William J. Baumol en zijn visie over Ondernemerschap. William J. Baumol (1922 – 2017) was een Amerikaanse econoom en professor aan de New York University. Hij staat bekend om zijn werk op verschillende gebieden, waaronder met name:

  1. Economische groei:
  2. Ondernemerschap;
  3. Het concept van “Cost Disease” (dit concept hoort niet echt bij entrepreneurship, maar ik noem het alvast, omdat het nauw verband houdt met de stijgende kosten in medische zorg en onderwijs, 2 aandachtsgebieden op Curaçao). Ik zal “Cost Disease” behandelen in een aparte blog.

In een artikel (1968), beklaagde Baumol zich dat de economische wetenschap weinig aandacht besteedde aan de ondernemer. Met zijn boek “The Microtheory of Innovative Entrepreneurship” besteedt hij aandacht aan het concept en ontwikkeling van “entrepreneurship” over enkele decennia.

Baumol maakt onderscheid tussen entrepreneurs en managers (zie ook Kirzner in een eerdere blog). De manager moet bestaande processen efficiënter maken en de onderneming’s productief potentieel maximaliseren. De entrepreneur begint een nieuwe business, zelfs als het iets is wat al bestaat. In een dergelijk geval noemt Baumol dat type entrepreneur een “replicative entrepreneur”.

Er is echter ook de “innovative entrepreneur”. Dit type is een leider en is verantwoordelijk voor revolutionaire” economische groei. Het bijzondere “beesje” weer. De innovative entrepreneur hoeft niet per sé de innovator te zijn, hij kan ook degene zijn die de innovatie tot de markt brengt (leverancier van “inventions”).

De economische bijdrage van de innovative entrepreneur is moeilijk te kwantificeren (vergeleken met de 3 andere productiefactoren). De innovative entrepreneur’s belangrijkste proces is tenslotte het denkproces, wat moeilijk te kwantificeren is. Economie komt uiteindelijk voor een groot deel neer op cijfertjes. Wat waarschijnlijk ook meespeelt is dat de innovative entrepreneur uiteindelijk met de implementatie van zijn denkprocessen ook zorgt voor disruptie en verandering, terwijl de economische wetenschap voor een groot gedeelte theorieën voorlegt over evenwicht en vinden van een balans.

Kenmerkend voor de innovative entrepreneur is dat het proces gepaard gaat met creativiteit, geloofsovertuiging, en irrationele tijdsbesteding aan zaken die geen toekomst lijken te hebben, maar uiteindelijk toch wel wat worden.

Baumol komt ook met andere concepten over innovatie. In zijn boek “Entrepreneurship: Productive, Unproductive, and Destructive” (1990, Journal of Political Economy) betogen Baumol en co-auteur John C. Panzar dat ondernemerschap zowel productief als onproductief kan zijn. Productief ondernemerschap leidt tot innovatie en economische groei, terwijl onproductief ondernemerschap kan leiden tot inefficiënt gebruik van hulpbronnen. Ondernemerschap is dus niet altijd slim inzetten van productiemiddelen zoals voorgesteld in een eerdere blog.

PRODUCTIEF EN ONPRODUCTIEF ONDERNEMERSCHAP

Productief ondernemerschap verwijst naar het creëren van nieuwe producten, diensten of technologieën die leiden tot innovatie en economische groei. Er zou ook een bijdrage moeten zijn aan de gemeenschap. Baumol geloofde dat dit soort ondernemerschap essentieel is voor de ontwikkeling van nieuwe industrieën en het creëren van nieuwe banen. Hij voerde aan dat productief ondernemerschap wordt gedreven door het nastreven van winst (de vergoeding voor deze productiefactor en één van de essentiële kenmerken van het kapitalisme), en dat het vaak wordt geassocieerd met kleine bedrijven die bereid zijn risico’s te nemen en te innoveren.

Aan de andere kant verwijst onproductief ondernemerschap naar de allocatie van middelen aan activiteiten die niet leiden tot innovatie of economische groei. Baumol voerde aan dat onproductief ondernemerschap kan optreden wanneer bedrijven zich bezighouden met prijsconcurrentie of andere activiteiten die niet tot innovatie leiden. Let wel dat ook onproductief ondernemerschap bijdraagt aan de economie. Hij merkte ook op dat onproductief ondernemerschap kan worden gedreven door overheidsbeleid dat subsidies of andere vormen van ondersteuning verstrekt aan bedrijven die niet bijdragen aan economische groei.

Baumol introduceerde ook het concept van “destructief ondernemerschap“, dat verwijst naar activiteiten die leiden tot de vernietiging van waarde en hulpbronnen, zoals het creëren van illegale producten, of activiteiten die negatieve externe effecten hebben.

STIMULERING PRODUCTIEF EN INNOVATIEF ONDERNEMERSCHAP

Wat kunnen we doen om productief (en innovatief) ondernemerschap te stimuleren? We, lees de overheid, kan verschillende stappen ondernemen om het productief (en innovatief) ondernemerschap te bevorderen, waarbij het gaat om het stimuleren van de oprichting en groei van bedrijven die innovatief, efficiënt en productief zijn. Enkele mogelijke strategieën zijn:

  1. Investeren in onderwijs en opleiding: De Overheid kan investeren in onderwijs- en opleidingsprogramma’s die mensen uitrusten met de vaardigheden en kennis die ze nodig hebben om productieve bedrijven te starten en te laten groeien. Dit kunnen programma’s zijn die zich richten op bedrijfsontwikkeling, innovatie en technologie.
  2. Toegang tot kapitaal: De Overheid kan toegang tot kapitaal bieden door middel van subsidies, leningen en andere financiële prikkels om ondernemers te ondersteunen bij het ontwikkelen en groeien van hun bedrijf. Dit kan helpen om de hoge initiële kosten van “start-ups” te compenseren, wat voor veel ondernemers een barrière kan zijn.
  3. Regelgevend en belastingbeleid: De Overheid kan regelgevend en belastingbeleid initiëren dat productief ondernemerschap ondersteunt. Hierbij kan gedacht worden aan het verminderen van de regeldruk (waaronder administratieve lastendruk) en het geven van belastingvoordelen en andere stimulansen om investeringen in met name onderzoek en ontwikkeling aan te moedigen. Niet te vergeten de eerder behandelde eigendomsrechten-bescherming en in dit geval ook intellectueel eigendom. Ook het vergemakkelijken van de oprichting van ondernemingen.
  4. Infrastructuur en technologie: De Overheid kan investeren in infrastructuur en technologie die productief ondernemerschap ondersteunen, zoals breedbandinternet en transportnetwerken. Dit kan helpen om bedrijven in contact te brengen met klanten en leveranciers en hen in staat te stellen technologie te benutten om de efficiëntie en productiviteit te verbeteren.
  5. Samenwerking en partnerschappen: De Overheid kan samenwerking en partnerschappen tussen ondernemers, marktleiders en academische instellingen bevorderen om innovatie en ondernemerschap te bevorderen. Dit kunnen programma’s zijn die mentorschap en ondersteuning bieden aan ondernemers.

Let wel, ik heb overal “de overheid kan.…” gebruikt. In een kapitalistisch systeem heeft, mijns inziens, de overheid een belangrijke rol te spelen. Ik ben geen “laissez faire”-aanhanger (zal ik een andere keer over uitweiden). De economie treft ons allemaal, dus ook handig dat onze “gekozen vertegenwoordiger” ook een rol heeft in de economische sturing.

Welk stimuleringsbeleid hebben wij om productief en innovatief ondernemerschap aan te moedigen op Curacao?  Welk percentage van de economie is productief en welk percentage onproductief? Hebben we voorbeelden van destructief ondernemerschap?  Is de raffinaderij daar een voorbeeld van de afgelopen 10 jaar?

Keuzes van gisteren en vandaag, hebben consequenties voor morgen. “We reap what we sow”. Bemoei je actief met economisch beleid, maak bewuste keuzes, want je draagt gewild of ongewild de lusten en de lasten daarvan.
Ik herhaal: Het zou wie dan ook die op die beleidsstoel zit, sieren om kundig om te gaan met economisch leidinggeven, het heeft namelijk consequenties”. Economie raakt alles.

C-5 GOVERNANCE AND POLITICAL INTERFERENCE

Powerful tools should be used. After playing around with GPT for a few months, I found that even though it still is not 100% accurate or complete, it is good enough to use seriously. It still is a good idea to double-check and compare its answers against literature, news, knowledge bases, etc. But it is good enough for me to chat with it and ask its opinion. So, this is the opinion-blog (“CHATTING WITH OPENAI’s GPT”). The answers are fully credited to the AI.

This week’s Chat: What happens when politicians interfere with the proper workings of Governance?

My motivation for this question is the discussion on the recent populist handling of the Curacao medical Center by government officials. Also, politicians on Curacao have a long-standing history of meddling with Corporate Governance. Remember BZV, RdK, Curoil, Aqualectra, CPA, CBCS to name a few. Some cases have led to court proceedings in which most of the time the Government lost, having to pay substantial amounts in compensation to the victimized parties. So, what does GPT think about this. Let’s do this and see what we can learn.

ME: What happens when politicians disturb the proper working of corporate governance?

GPT: When politicians disturb the proper working of corporate governance, it can have a negative impact on the overall economic and business environment. This is because corporate governance is based on the principles of transparency, accountability, and independence, and is designed to ensure that companies are managed in the best interests of shareholders and other stakeholders. When politicians interfere in this process, it can undermine these principles and lead to several negative consequences.

For example, when politicians interfere in the appointment of board members or senior executives, it can lead to the appointment of individuals who are not necessarily the most qualified or experienced for the job. This could undermine the performance of the company, as well as its reputation among investors and other stakeholders.

Similarly, when politicians interfere in the regulation of companies, it can lead to a lack of consistency and predictability in the business environment. This can make it difficult for companies to make long-term investment decisions and can discourage foreign investors from investing in the country.

Finally, when politicians interfere in the judicial system or engage in corrupt practices, it can undermine the rule of law and erode public trust in the government and the business sector. This can lead to a loss of confidence among investors and other stakeholders and can make it more difficult for companies to access capital and expand their operations.

In short, when politicians disturb the proper working of corporate governance, it can have a range of negative consequences for the business environment and the overall economy. It is therefore important for politicians to respect the principles of good corporate governance and to support a transparent and accountable business environment.

ME: What happens with the legitimacy of management when politicians keep interfering in the governance process?

GPT: When politicians keep interfering in the governance process of a company, it can erode the legitimacy of management in the eyes of investors, employees, and other stakeholders. This is because good corporate governance is based on the principles of transparency, accountability, and independence, and is designed to ensure that companies are managed in the best interests of shareholders and other stakeholders.

When politicians interfere in this process, it can create a perception that the company is not being managed in an independent and objective manner, and that decisions are being made based on political considerations rather than business considerations. This can lead to a loss of confidence in the management team, as well as in the company itself, and can make it more difficult for the company to attract and retain top talent, access capital, and maintain its reputation among customers and other stakeholders.

In addition, when politicians interfere in the governance process, it can create an environment of uncertainty and unpredictability, which can make it difficult for the company to plan and make long-term strategic decisions. This can lead to a lack of investment and growth, which can ultimately harm the company’s performance and competitiveness.

In short, when politicians keep interfering in the governance process of a company, it can have a range of negative consequences for the legitimacy of management and the overall performance of the company. It is therefore important for politicians to respect the principles of good corporate governance and to support a transparent and accountable business environment.

ME: Have companies gone bankrupt because of political interference?

GPT: Yes, there have been cases where companies have gone bankrupt because of political interference. Political interference can create several challenges for companies, including increased uncertainty, regulatory obstacles, and difficulty accessing capital, which can ultimately harm their financial performance and competitiveness.

One well-known example of political interference leading to the bankruptcy of a company is the case of Yukos, a Russian oil company. In the early 2000s, the company’s founder, Mikhail Khodorkovsky, was arrested on charges of fraud and tax evasion, which many observers believed were politically motivated. The company was subsequently seized by the Russian government and its assets were sold off, leading to the bankruptcy of the company and significant losses for its shareholders.

Another example is the case of Hanjin Shipping, a South Korean shipping company that filed for bankruptcy in 2016. The company’s bankruptcy was partly attributed to political interference, as the South Korean government was reluctant to provide financial support to the struggling company due to concerns about its high levels of debt and the potential political fallout from a bailout.

These are just two examples of many cases where political interference has had negative consequences for companies, their shareholders, and their employees. It underscores the importance of maintaining a transparent and accountable business environment, where companies can operate independently and make decisions based on business considerations rather than political considerations.

ME: Politicians who interfere in the proper functioning of corporate governance are like uninvited guests at a dinner party – they disrupt the harmony and spoil the meal for everyone. Good governance is essential for the health and vitality of our economy, and politicians must respect the principles of transparency, accountability, and independence to promote a thriving business environment. You want to build up the island, then you must be in construction mode.

What policy choices have we made? Choices made yesterday and today have consequences tomorrow. “We reap what we sow”. Get involved actively in economic policy, make conscious choices, because you willingly or unintentionally bear the benefits and the burdens.
I repeat: It would be to the credit of anyone in that policy-chair to be able to deal with economic management, because it has consequences”. Economy touches everything.

E-10 ONDERNEMERSCHAP VOLGENS ISREAL KIRZNER

In deze en komende blogs zal ik steeds stil staan bij de productiefactor “Ondernemerschap”. Waarom? Omdat een belangrijk deel van de Economische Wetenschap draait om de ondernemer. Ik zal hierbij tevens steeds stil staan bij het Kapitalisme welke ook nauw hiermee verbonden staat. Ik zal in de komende blogs een paar schrijvers belichten die onderzoek hebben gedaan naar Ondernemerschap.

ONDERNEMERSCHAP EN KAPITALISME

Eerst toch weer Kapitalisme. Het huidig kapitalistisch (neo-liberaal) systeem is nauw verbonden met de productiefactor “Ondernemerschap”, in de zin dat de invulling van het kapitalistisch systeem in toenemende mate wordt gevormd door het “finders-keepers”-model voor ondernemerschap.

Het finders-keepers-model voor ondernemerschap verwijst naar het idee om een nieuwe markt of unieke kans te ontdekken en er snel op in te spelen, in de overtuiging dat degene die het als eerste vindt, het recht heeft om het te behouden (zoek ook het vergelijk met patenten en intellectueel eigendom, en in een eerdere behandelde blog over de ideeën van Hernando de Soto over eigendomsbescherming). Wie het eerst komt, het eerst maalt. Het gaat erom dat de ondernemer veel risico neemt en ook in staat moet zijn de vruchten van zijn inzet (als eerste) te plukken. Daarom is rechtsbescherming belangrijk, maar ook incentives voor die ondernemer.

Dit model benadrukt hoe belangrijk het is om als eerste een behoefte of gat in de markt te signaleren en om flexibel en snel te zijn om van de gelegenheid gebruik te maken. Deze benadering wordt vaak geassocieerd met de startup-cultuur, waarbij het doel is om nieuwe kansen te identificeren en te benutten, voordat anderen dat doen. De mentaliteit vanfinders-keepers kan leiden tot snelle groei en succes, maar vereist ook een zekere mate van risico’s nemen en de bereidheid om snel te schakelen als de eerste kans niet uitkomt.

ISRAEL KIRZNER EN DE BIJZONDERHEID VAN ONDERNEMERSCHAP (Entrepreneurship)

Wat is eigenlijk ondernemerschap?  Genoeg economen die Ondernemerschap hebben onderzocht. Als eerste econoom die over ondernemerschap heeft geschreven, start ik met Israël Kirzner (1930). Israël Kirzner is een Oostenrijks-Amerikaanse econoom die vooral bekend staat om zijn werk over de theorie van ondernemerschap. Israël Kirzner is belangrijk omdat zijn werk grote invloed heeft gehad op de studie van ondernemerschap welke de ontwikkeling van de wetenschap heeft beïnvloed. Hij wordt algemeen erkend als één van de leidende theoretici in de studie van ondernemerschap en zijn ideeën zijn veel besproken door zowel wetenschappers als praktijkmensen. Enkele andere schrijvers/economen die over ondernemerschap hebben gepubliceerd zijn: William Baumol, Gary Becker, Joseph Schumpeter, en en niet te vergeten Peter Drucker. Er zijn er meer, maar deze schrijvers hebben mijn aandacht gekregen.

Kirzner vindt de Ondernemer een bijzonder “beesje”, niet te verwarren met een “doodnormale” CEO of Manager (Baumol maakt ook een soortgelijk onderscheid). Hij stelt dat ondernemers alerte individuen zijn die voorheen onopgemerkte marktkansen, opsporen en benutten en dat het de unieke rol van de ondernemer is om “iets” naar markten te brengen die voorheen niet beschikbaar of niet herkend was. Het werk van Kirzner benadrukt het belang van kennis, “research and development” in het ondernemersproces en benadrukt het onderscheidende vermogen van ondernemerschap van andere marktdeelnemers.

Kirzner’s nadruk op de rol van ontdekking (R&D) in het ondernemersproces, heeft geholpen om licht te werpen op de unieke kenmerken en motivaties van ondernemers en heeft een raamwerk verschaft voor het begrijpen van de onderscheidende rol die ondernemers spelen bij het creëren van waarde in de markt. Zijn werk heeft geholpen om het gebied van ondernemerschap te definiëren en heeft de ontwikkeling van nieuwe theorieën en modellen van ondernemerschap beïnvloed. Meerdere schrijvers (zie boven genoemde namen) bouwen op zijn werk voort.

Volgens Kirzner verschillen ondernemers van andere marktdeelnemers, zoals producenten en consumenten, omdat ze over een unieke combinatie van vaardigheden en capaciteiten beschikken waarmee ze marktinefficiënties kunnen identificeren en benutten. Ondernemers kenmerken zich door hun alertheid op kansen in de markt en hun vermogen om deze kansen snel te herkennen en te benutten. Dit onderscheidt hen van andere marktdeelnemers die misschien niet hetzelfde niveau van bewustzijn of motivatie hebben om op kansen te reageren. Ondernemers zijn dus Super Mario’s.

Kirzner’s werk is ook gebruikt om het overheidsbeleid te formuleren en heeft geholpen bij het begeleiden van investeringsbeslissingen door investeerders en met name “Venture Capitalists” (ook risico-nemers). Ondernemerschap moet wel worden gestimuleerd. Natuurlijk zijn er altijd mensen die gewoon passie hebben voor hun werk, maar meestal is de motivator welk “het zelf beter van worden”. Hoe kunnen we ondernemers stimuleren?

INCENTIVES VOOR ONDERNEMERS

Bij het ondernemen behoort een vergoeding. Dit is veelal primair “Winst”, maar er zijn naast winst, meerdere invullingen mogelijk. Goede incentives voor ondernemers zijn onder andere:

  1. Financiële beloningen: Dit kunnen hoge winsten, aandelenbezit en op prestaties gebaseerde bonussen zijn. Het draait tenslotte allemaal om geld.
  2. Onafhankelijkheid en autonomie: Ondernemers waarderen vaak de vrijheid om beslissingen te nemen en hun eigen visie na te streven. Ze willen ongestoord hun gang gaan. Voorbeelden genoeg, zoals Elon Musk, Jeff Bezos, Steve Jobs, etc. Hou er wel rekening mee dat Corporate Governance regels hier een rem op zal (moeten) zijn.
  3. Groeimogelijkheden: Ondernemers kunnen worden gemotiveerd door het potentieel voor persoonlijke en professionele groei en vooruitgang.
  4. Een verschil maken: Veel ondernemers worden gedreven door de wens om iets nieuws te creëren en een positieve impact op de samenleving te hebben.
  5. Erkenning en prestige: Ondernemers kunnen erkenning zoeken voor hun prestaties, zoals onderscheidingen en media-aandacht (Ego?).
  6. Legacy building: Ondernemers kunnen hun werk zien als een kans om een blijvende erfenis te creëren en een stempel op de wereld te drukken.

Deze prikkels kunnen variëren, afhankelijk van de individuele ondernemer en hun persoonlijke doelen en motivaties. De meest effectieve prikkels zullen afhangen van de specifieke ondernemer en de context van zijn bedrijf.

En ja, ook fiscale prikkels kunnen een krachtige motivator zijn voor ondernemers. Overheden gebruiken vaak belastingbeleid om ondernemerschap aan te moedigen en de groei van kleine bedrijven te bevorderen. Fiscale stimulansen voor ondernemers kunnen zijn:

  1. Belastingkredieten: Dit zijn kortingen op het bedrag aan verschuldigde belasting.
  2. Belastingaftrek: Dit zijn verlagingen van het belastbaar inkomen, waardoor het bedrag aan verschuldigde belasting kan worden verlaagd.
  3. Kapitaalkostenaftrek: Dit is een belastingaftrek voor afschrijvingskosten van activa, zoals apparatuur en machines.
  4. Belastingverminderingen voor onderzoek en ontwikkeling (R&D): Ondernemers die zich bezighouden met O&O kunnen belastingverminderingen ontvangen om de kosten van hun onderzoeksactiviteiten te compenseren.
  5. Opstartkosten: In sommige gevallen kunnen ondernemers opstartkosten, zoals juridische kosten en marktonderzoek, aftrekken van hun belastbaar inkomen.

Deze fiscale prikkels kunnen ook een belangrijke factor zijn in het besluitvormingsproces van een ondernemer en kunnen helpen om ondernemerschap aantrekkelijker en financieel levensvatbaarder te maken. Welke specifieke fiscale stimulansen zijn bij ons beschikbaar? Tot slot behoort subsidiebeleid ook tot de mogelijke incentives.

Welk stimuleringsbeleid hebben wij?  Moedigen we ondernemers aan? Keuzes van gisteren en vandaag, hebben consequenties voor morgen. “We reap what we sow”.

Bemoei je actief met economisch beleid, maak bewuste keuzes, want je draagt gewild of ongewild de lusten en de lasten daarvan. Ik herhaal: Het zou wie dan ook die op die beleidsstoel zit, sieren om kundig om te gaan met economisch leidinggeven, het heeft namelijk consequenties”. Economie raakt alles.

C-4 THE ECONOMY, AUSTERITY MEASURES AND INSUFFICIENT INVESTMENTS

Powerful tools should be used. After playing around with GPT for a few months, I found that even though it still is not 100% accurate or complete, it is good enough to use seriously. It still is a good idea to double-check and compare its answers against literature, news, knowledge bases, etc. But it is good enough for me to chat with it and ask its opinion. So, this is the opinion-blog (“CHATTING WITH OPENAI’s GPT”). The answers are fully credited to the AI.

This week’s Chat: What happens to a country’s economy if austerity measures are taken combined with insufficient to no investments being made?

My motivation for this question is the discussion on the recently signed “onderlinge regeling” between the Netherlands and Curacao, and the opinion that there is no investment package included. A lot of actions in the “landenpakket” also have a reform-purpose, including balancing the budget, which means austerity measures. Let’s do this and see what we can learn.

ME: What is the value of making investments for the economy of a country?

GPT: Investments are essential for the economy of a country as they play a crucial role in promoting economic growth and development. When individuals, businesses, or the government invest in a particular sector or project, they allocate resources that can contribute to the creation of jobs, increased production, and improved infrastructure. Here are some ways investments benefit the economy:

  1. Job creation: Investments can help create new jobs in the economy. When businesses invest in new projects or expand their operations, they need to hire more workers, which can lead to reduced unemployment rates and increased income for households.
  2. Increased production: Investments can lead to increased production of goods and services. When businesses invest in new machinery or technologies, they can produce more efficiently, which can increase output and contribute to economic growth.
  3. Improved infrastructure: Investments can also lead to the development of new infrastructure such as roads, airports, and ports. Improved infrastructure can attract new businesses, facilitate trade, and improve the overall quality of life for residents.
  4. Increased tax revenues: Investments can also generate more tax revenues for the government. As businesses grow and hire more workers, they pay more in taxes, which can help fund public services such as education, healthcare, and infrastructure development.

ME: If a country does not invest sufficiently in its economy, what are the consequences?

GPT: If a country does not invest sufficiently in its economy, it can face various negative consequences, including:

  1. Slow economic growth: Without sufficient investments, the economy may not grow as fast as it could. This can lead to a lack of job opportunities, lower incomes, and reduced standards of living for the population.
  2. Decline in competitiveness: Insufficient investments can make a country less competitive in the global marketplace. This can result in decreased exports, which can further hamper economic growth.
  3. Deteriorating infrastructure: Without adequate investment in infrastructure such as roads, bridges, and public transportation systems, the quality of life can suffer, and it can become more challenging for businesses to operate efficiently. This can lead to increased costs, reduced productivity, and decreased competitiveness.
  4. Inadequate education and training: A lack of investment in education and training can lead to a shortage of skilled workers. This can make it difficult for businesses to find qualified employees, resulting in lower productivity and reduced competitiveness.
  5. Increased debt: Governments may need to borrow money to fund investments in the economy. If a country does not invest sufficiently, it may miss out on opportunities to grow and develop, while still accumulating debt.

ME: What are the consequences of austerity measures for the economy?

GPT: Austerity measures are typically implemented by governments to reduce their budget deficits or debt levels. However, these measures can have negative consequences for the economy, including:

  1. Slower economic growth: Austerity measures, such as spending cuts and tax increases, can lead to lower consumer spending and business investment, which can result in slower economic growth.
  2. Higher unemployment: Austerity measures can lead to job losses as the government reduces spending and public sector jobs. This can lead to higher unemployment rates and reduced consumer spending, which can further slow down the economy.
  3. Reduced government services: Austerity measures can result in reduced funding for public services such as healthcare, education, and social welfare programs. This can negatively impact the most vulnerable members of society and lead to social unrest.
  4. Increased social inequality: Austerity measures can lead to greater income inequality, as those who rely on public services or government support are disproportionately affected by spending cuts.
  5. Negative impact on business confidence: Austerity measures can lead to a reduction in business confidence as companies may be hesitant to invest in a weakened economy.
  6. Political instability: Austerity measures can lead to political instability as the public may become disillusioned with government policies and may seek change through protests or elections.

ME: What happens to an economy if austerity measures are taken and no investments are made?

GPT: If austerity measures are taken and no investments are made, an economy can face a combination of negative consequences that can seriously harm its long-term growth prospects.

  1. Reduced Economic Growth: Austerity measures, such as spending cuts and tax increases, can reduce government spending and decrease consumer spending and business investment, which can lead to slower economic growth. Without investment in key areas such as infrastructure, research and development, and education, the economy may not have the necessary conditions for sustained growth.
  2. Higher Unemployment: Austerity measures can lead to job losses, as the government reduces public sector jobs and funding for public services. The lack of investments can lead to fewer job opportunities in the private sector, which can further increase unemployment rates.
  3. Reduced Government Services: Austerity measures can lead to reduced funding for critical public services such as healthcare, education, and social welfare programs, which can negatively affect the quality of life for citizens.
  4. Negative Impact on Business Confidence: Austerity measures can lead to a reduction in business confidence as companies may be hesitant to invest in a weakened economy without government support.
  5. Decreased Competitiveness: Without investment in key areas such as education and research and development, the economy may become less competitive in the global marketplace, which can lead to decreased exports and reduced economic growth.
  6. Political Instability: Austerity measures and a lack of investment can lead to political instability as citizens become disillusioned with the government’s policies and seek change through protests or elections.

ME: The economy influences our life both positively and negatively. Based on the above, the pursued course of action does not bode well for our economy. The economy is also your responsibility. Participate in influencing and forming it.

(Answers are credited to GPT)

What policy choices have we made? Choices made yesterday and today have consequences tomorrow. “We reap what we sow”. Get involved actively in economic policy, make conscious choices, because you willingly or unintentionally bear the benefits and the burdens.
I repeat: It would be to the credit of anyone in that policy-chair to be able to deal with economic management, because it has consequences”. Economy touches everything.

C-3 THE EFFECT OF THE ECONOMY ON SOCIAL CIRCUMSTANCES AND DEMOCRACY

Powerful tools should be used. After playing around with GPT for a few months, I found that even though it still is not 100% accurate or complete, it is good enough to use seriously. It still is a good idea to double-check and compare its answers against literature, news, knowledge bases, etc. But it is good enough for me to chat with it and ask its opinion. So, this is the opinion-blog (“CHATTING WITH OPENAI’s GPT”). The answers are fully credited to the AI. Let’s do this and see what we can learn.

ME: How correlated are the economy and social circumstances of a country?

GPT: The economy and social circumstances of a country are often strongly correlated. Economic conditions can have a significant impact on social outcomes such as poverty, inequality, and access to education and healthcare. In turn, social conditions can affect economic outcomes such as productivity, innovation, and consumer spending.

For example, in countries with high levels of inequality and limited social mobility, economic growth may be hindered by a lack of access to education and other opportunities for social advancement. On the other hand, in countries where social welfare programs and other support systems are in place to reduce inequality and support those in need, economic growth may be stronger as a result of a more skilled and healthier workforce.

Similarly, in countries with high levels of social unrest, such as crime or civil conflict, the economy may suffer because of reduced investment and lower levels of consumer confidence. Conversely, in countries with stable and peaceful social conditions, the economy may be more attractive to foreign investors and more conducive to growth.

Overall, the relationship between the economy and social circumstances is complex and multifaceted. While the two are strongly correlated, the direction and strength of that correlation can vary depending on a range of political, social, and historical factors.

ME: How does the economy influence democracy?

GPT: The relationship between economy and democracy is complex and multifaceted. On one hand, a strong economy can contribute to the stability of democratic institutions, while on the other hand, economic downturns can pose a threat to democratic systems.

A strong economy can promote democratic values and institutions by providing citizens with access to resources, such as education, health care, and employment opportunities, that are essential for civic participation. Economic growth can also promote a sense of stability and security among citizens, which can bolster support for democratic institutions.

However, economic inequality and the concentration of wealth in the hands of a few can erode democratic institutions by giving disproportionate power and influence to a small group of individuals or corporations. In addition, economic downturns and recessions can create social and economic instability, leading to public dissatisfaction and potential support for populist and authoritarian movements.

Moreover, economic policies, such as austerity measures or deregulation, can have significant impacts on democratic processes, especially when they disproportionately affect certain groups or undermine public trust in government institutions.

Overall, the relationship between economy and democracy is complex and multifaceted, and the way in which economic factors influence democracy depends on a variety of political, social, and historical factors.

ME: Can you give some examples of this?

GPT: Sure! Here are some specific examples of how the economy can influence democracy:

Economic inequality: When the gap between the rich and poor widens, it can create social and political divisions that undermine democratic institutions. Economic inequality can lead to a concentration of wealth and power in the hands of a small elite, which can limit the ability of ordinary citizens to participate in the democratic process. This can be seen in many countries around the world where economic inequality has been identified as a key factor in the rise of populist movements.

Economic growth: A strong economy can provide citizens with the resources and stability necessary for civic participation. For example, when employment opportunities are plentiful and incomes are rising, citizens may be more likely to participate in the political process and support democratic institutions. This can be seen in countries like Canada and Sweden, which have strong social safety nets and high levels of economic growth and are also known for their strong democratic institutions.

Economic policies: Economic policies such as austerity measures or deregulation can have significant impacts on democratic processes. For example, when austerity measures are implemented during economic downturns, they can create social and economic instability, leading to public dissatisfaction and potential support for populist and authoritarian movements. This was seen in Greece during the Eurozone crisis, where the imposition of austerity measures led to public protests and the rise of anti-austerity and anti-establishment political movements.

Economic shocks: Economic shocks, such as natural disasters or market crashes, can have significant impacts on democratic institutions. For example, the 2008 financial crisis led to a decline in public trust in government institutions and the rise of populist movements in many countries. In some cases, economic shocks can also lead to the erosion of democratic norms and the consolidation of power in the hands of authoritarian leaders.

These are just a few examples of how the economy can influence democracy. The relationship between economic factors and democratic institutions is complex and multifaceted, and varies depending on a variety of political, social, and historical factors.

ME: So, this is one of the good reasons why we should work on the economy. The economy influences our life both positively and negatively. If we want good social conditions and a strong democracy, it is imperative we also have a good economy. The economy is also your responsibility. Participate in forming it.

(Answers are credited to GPT)

What policy choices have we made? Choices made yesterday and today have consequences tomorrow. “We reap what we sow”. Get involved actively in economic policy, make conscious choices, because you willingly or unintentionally bear the benefits and the burdens.
I repeat: It would be to the credit of anyone in that policy-chair to be able to deal with economic management, because it has consequences”. Economy touches everything.

E-9 PRODUCTIEFACTOR ONDERNEMERSCHAP

Het onderscheiden van feiten van ideologie is belangrijk voor de ontwikkeling van wetenschap, ook de economische wetenschap. De blogs schrijvende, realiseer ik me nogmaals, dat de economische wetenschap, weliswaar voor een groot deel gebaseerd op, en beargumenteerd, met cijfers meer ideologieën, invalshoeken en veronderstellingen bevat dan welk ander wetenschap dan ook. Vervelend, maar ook weer divers dus. Dat laatste zal ik ook meer gaan belichten, met aandacht voor diverse economen die over hetzelfde onderwerp schrijven, maar toch allemaal een ander punt willen maken. Samen geven de diverse invalshoeken wel goed inzicht.

ENTREPRENEURSHIP

Onderwerp van deze blog is de laatste productiefactor: Ondernemerschap of “Entrepreneurship” in het engels. Ook deze term krijgt verschillende invullingen door verschillende schrijvers. Even een herhaling. De mens heeft diverse (fysieke, intellectuele en spirituele) behoeften die hij graag bevredigd ziet met goederen en diensten. Om die goederen en diensten te produceren, moeten we schaarse productiemiddelen zo slim mogelijk inzetten. Over dat “slim inzetten” bestaan verschillende economische theorieën.

“Dat slim inzetten”, dat doet de “Ondernemer”. Zijn vergoeding daarvoor noemen we winst.

Ondernemerschap betreft het initiatief en de besluitvorming van individuen of organisaties die gewend zijn om productie te creëren en te organiseren.Ondernemerschapwordt beschouwd als een belangrijke productiefactor in de economie, omdat het een cruciale rol speelt in het proces samenbrengen van overige productiefactoren en innovatie en economische groei te weeg brengt.

De drie andere traditionele productiefactoren zijn:

  1. Land: Betreft natuurlijke hulpbronnen zoals minerale afzettingen, water en vruchtbare grond die bij de productie worden gebruikt.
  2. Arbeid: Betreft de inspanning en vaardigheden van mensen die bij de productie worden gebruikt, inclusief fysieke en mentale inspanning.
  3. Kapitaal: Betreft de gefabriceerde goederen die bij de productie worden gebruikt, zoals machines, uitrusting en gebouwen, maar ook naar geld.

Ondernemers zijn individuen die kansen zien en nieuwe bedrijven of organisaties oprichten om die kansen te benutten. Ze brengen nieuwe producten, diensten en productiemethoden op de markt, wat kan leiden tot verhoogde productiviteit, efficiëntie en economische groei. Ondernemers spelen een belangrijke rol bij het creëren van banen. Ondernemers kunnen ook helpen om bestaande, maar ook nieuwe economische sectoren, nieuw leven in te blazen, door nieuwe bedrijven en investeringen (en dus ook kapitaal) te brengen in gebieden die mogelijk in verval zijn geraakt. Over het algemeen wordt ondernemerschap beschouwd als een cruciale “duwer” van economische groei en ontwikkeling.

Enkele van de belangrijkste taken die ondernemers uitvoeren, zijn:

  1. Kansen identificeren: Ondernemers zijn constant op zoek naar nieuwe mogelijkheden om waarde te creëren voor klanten. Ze zijn in staat onvervulde behoeften of inefficiënties in bestaande markten te identificeren en nieuwe ideeën te bedenken om deze aan te pakken. Bij succes, genieten ze van winst.
  2. Marktonderzoek uitvoeren: Alvorens een nieuw bedrijf te starten, voeren ondernemers marktonderzoek uit om de omvang en kenmerken van de doelmarkt en de concurrentie te identificeren.
  3. Een businessplan ontwikkelen: zodra ze een duidelijk inzicht hebben in de markt en de kansen, ontwikkelen ondernemers een gedetailleerd plan waarin wordt uiteengezet hoe ze een bedrijf gaan opzetten en laten groeien.
  4. Kapitaal aantrekken: Om een bedrijf te starten en te laten groeien, moeten ondernemers vaak kapitaal aantrekken. Dit kan het verkrijgen van leningen van banken zijn, het aantrekken van investeerders of crowd-funding.
  5. Een team samenstellen: Naarmate een bedrijf groeit, moeten ondernemers een team van werknemers, partners en adviseurs samenstellen om hen te helpen het bedrijf te beheren en op te schalen.
  6. Beheer en groei van het bedrijf: zodra het bedrijf operationeel is, zijn ondernemers verantwoordelijk voor het beheer van de dagelijkse activiteiten, het nemen van strategische beslissingen en het voortdurend zoeken naar nieuwe groeimogelijkheden.

Ondernemers brengen dus Kapitaal, Arbeid en Land samen in een bepaalde (slimme) samenstelling om waarde te creëren. Ondernemers nemen het risico en de onzekerheid van het starten van een nieuw bedrijf om waarde te creëren voor klanten en economische groei te stimuleren. Hun vergoeding voor het nemen van risico is winst. Ondernemers, in de vorm van de private sector, vormen vaak de grootste brok van de economie (van het BNP, de werkgelegenheid, etc.). Om die reden is het ook van belang om ondernemerschap te stimuleren met gericht economisch beleid en incentives.

KAPITALISME – ONDERNEMER – CONSUMPTIE

Heel snel komen we daarna op het onderwerp Kapitalisme, omdat in dat systeem de ondernemer een centrale rol speelt. De ondernemer coördineert inzet van productiefactoren om tegen winst de gemeenschap (markt) te voorzien van producten en diensten voor consumptie. Later zal ik ook een blog over Kapitalisme en de daarmee verbonden neoliberalisme schrijven, omdat ik toch vaak terugval op die termen en dat uiteindelijk de westerse economieën, overwegend kapitalistisch zijn. Eén blog (of meerdere) over kapitalisme, daar ontkomen we niet aan.

Kapitalisme, consumptie, behoeftebevrediging, ondernemer en winst samengevat in 2 zinnen.

“Life is an act of consumption, Jupiter. To live is to consume and the human beings on your planet are merely a resource waiting to be converted into capital, and this entire enterprise is just a small part in a vast and beautiful machine defined by evolution, designed for a single purpose: to create profit (Balem Abrasax, Jupiter Ascending).”

Waarom “consumptie”?  Uiteindelijk is dat wat wij doen met de inzet van productiefactoren. Onderschat het belang van consumptie (lees: behoeftebevrediging) niet. Ruim 70% van de Amerikaanse economie is consumptie door publiek (Nederland zit rond de 42%). (https://www.theglobaleconomy.com/rankings/household_consumption/). Voor Curaçao schat ik dat op 88% (berekend als verhouding tussen private en publieke consumptie met het BNP).

PRODUCTIEFACTOREN – ONDERNEMER – ECONOMIE

Alhoewel enigszins theoretisch, is onderstaand tabel een conceptuele visualisatie van hoe de optelsom van vergoedingen voor gebruik/aanwending van de productiefactoren werkt in de economie om te komen tot het Bruto Nationaal Product. Helaas is een dergelijke indeling lastig te maken in de praktijk. Beschouw het als een “denkmodel” voor beleidsvorming.

In bovenstaande denkmodel gaat het mij met name om, om op een makkelijke manier visueel te maken dat het samenbrengen van de productiefactoren de economie maakt. Het gaat om die onderste regel en de samenstelling (sectoren, maar ook productiefactoren) van de economie.

Je hebt “Land” nodig, maar ook “Arbeid” en “Kapitaal” en ook de coördinator van het geheel, de “Ondernemer”. We hebben vaak de neiging om tegen de ondernemer te schoppen omdat hij veel winst maakt, maar beseffen vaak ook niet dat hij risico neemt, soms ook persoonlijk, en daarmee de economie mogelijk maakt. “Winst” is zijn vergoeding, zijn incentive, niet “Loon”. Zonder winst die hem toekomt, zal hij niet ondernemen, getuige ook waarom innovatie en welvaartsgroei zich minder voordoen in landen die geen ondernemerschap stimuleren.

Er zijn diverse schrijvers over dit onderwerp, en ik zal daar in de komende blogs bij stil staan. Waarom?  Als je het hebt over het stimuleren van de economie, zal je het moeten hebben over het stimuleren van ondernemers. Wat meer aandacht voor productiefactor “ondernemerschap” is daarom op zijn plaats.

Welk stimuleringsbeleid hebben wij?  Keuzes gisteren en vandaag, hebben consequenties morgen. “We reap what we sow”. Bemoei je actief met economisch beleid, maak bewuste keuzes, want je draagt gewild of ongewild de lusten en de lasten.

Ik herhaal: Het zou wie dan ook die op die beleidsstoel zit, sieren om kundig om te gaan met economisch leidinggeven, het heeft namelijk consequenties”. Economie raakt alles.

C-2 CHATTING WITH GPT: EFFECT OF EDUCATION ON ECONOMIC DEVELOPMENT

Powerful tools should be used to better ourselves. After playing around with ChatGPT for more than 2 months, I found that even though it still is not 100% accurate or complete, it is good enough to use seriously. It still is a good idea to double-check and compare it’s answers against literature, news, knowledge bases, etc. But it is good enough for me to chat with it. So I started a blog called “CHATTING WITH GPT”. My chatting of course, will be “in-line” with the topics I regularly blog about. In the end my background is “Economics” and I would like to know what GPT “thinks”.

The answers are fully credited to the AI (edits are only in format). Let’s do this and see what we can learn.

Lets start with what the role and level of education has on economic development My first question to the AI is: Is there a correlation between the education system and education levels with economic development?

GPT: Yes, there is a strong correlation between the education system, education levels, and economic development. Studies have consistently shown that countries with higher levels of education tend to have stronger economies.

A well-functioning education system that provides quality education and training to its citizens is a critical driver of economic development. This is because education contributes to the development of human capital, which is a key factor in economic growth. Highly educated individuals tend to have higher productivity levels, which leads to increased output and higher economic growth rates. Additionally, a well-educated workforce is better equipped to adapt to technological changes and innovation, which is important in the knowledge-based economy of the 21st century.

In addition to its impact on human capital, education also has a positive impact on other aspects of economic development. For instance, a strong education system can help to reduce poverty and inequality, as it provides individuals with the skills and knowledge needed to access higher-paying jobs. Education can also lead to higher levels of innovation and entrepreneurship, as it provides individuals with the skills and knowledge needed to develop and implement new ideas.

Overall, the relationship between education and economic development is complex and multifaceted. While education is not the only factor that contributes to economic growth, it is an important one that should be prioritized by policymakers looking to promote long-term economic development.

ME: Can you cite some of these studies?

GPT: Sure, here are a few studies that provide evidence of the correlation between education and economic development:

  1. “Education and Economic Growth: A Review of the Evidence,” by Eric A. Hanushek and Ludger Woessmann. This paper reviews the literature on the relationship between education and economic growth and finds that there is a positive and significant correlation between the two. The authors suggest that education has a causal impact on economic growth, as it improves human capital and productivity.
  2. “The Impact of Education on Economic Growth: A Review of the Evidence,” by Robert J. Barro. This paper provides a comprehensive review of the literature on the relationship between education and economic growth and finds that there is a strong positive correlation between the two. The author suggests that education is one of the key factors that contribute to economic growth, as it improves the quality of the workforce and promotes technological innovation.
  3. “The Economic Impact of Education Quality,” by Eric A. Hanushek and Ludger Woessmann. This paper examines the relationship between education quality and economic growth, finding that there is a significant correlation between the two. The authors suggest that education quality is an important determinant of economic growth, as it has a positive impact on productivity, innovation, and entrepreneurship.

These studies, among many others, provide strong evidence that education is an important driver of economic development. By investing in education and improving educational outcomes, policymakers can promote long-term economic growth and development.

ME: How can the Island of Curacao improve its education system and labor force?

GPT: There are several ways that the Island of Curacao can improve its education system and labor force:

  1. Increase investment in education: The government of Curacao should prioritize investment in education, including infrastructure, teaching materials, and teacher training. This will help to create a more conducive learning environment that fosters the development of critical thinking and problem-solving skills.
  2. Foster public-private partnerships: Collaboration between the government, private sector, and civil society can create a more holistic approach to addressing the needs of the labor force. Public-private partnerships can help to align training and education programs with the needs of the labor market and encourage investment in new technologies and innovation.
  3. Enhance vocational training: Vocational education and training programs can help to address the skills gap that exists in the labor market, particularly in industries such as tourism and hospitality. These programs should be designed to provide students with practical, hands-on experience that prepares them for real-world work.
  4. Strengthen the link between education and employment: The Island of Curacao should work to ensure that its education system is aligned with the needs of the labor market. This can be achieved through partnerships between educational institutions and employers, which can help to provide students with job-specific skills and experience.
  5. Encourage entrepreneurship: The government of Curacao should encourage entrepreneurship by providing support to small and medium-sized enterprises. This can include access to financing, training and education programs, and mentorship and networking opportunities.

Overall, improving the education system and labor force in Curacao will require a multi-pronged approach that includes investment in education, public-private partnerships, vocational training, and entrepreneurship support.

ME: Can you formulate these points into policy?

GPT: Sure, here is a policy proposal that incorporates the points mentioned earlier:

Policy Proposal: Improving Education and Labor Force in Curacao

Goal: To improve the education system and labor force in Curacao through targeted investments and policy interventions.

Objectives:

  1. Increase investment in education infrastructure, teaching materials, and teacher training,
  2. Foster public-private partnerships to align training and education programs with the needs of the labor market and encourage investment in new technologies and innovation.
  3. Enhance vocational training to address the skills gap in the labor market, particularly in industries such as tourism and hospitality.
  4. Strengthen the link between education and employment by promoting partnerships between educational institutions and employers.
  5. Encourage entrepreneurship by providing support to small and medium-sized enterprises.

Policy Interventions:

  1. Increase Funding for Education: The government of Curacao should prioritize investment in education, including infrastructure, teaching materials, and teacher training. This will help to create a more conducive learning environment that fosters the development of critical thinking and problem-solving skills. The government should allocate at least 20% of its budget towards education.
  2. Establish a Public-Private Partnership Council: A council should be established to encourage collaboration between the government, private sector, and civil society to create a more holistic approach to addressing the needs of the labor force. The council should identify areas of mutual interest, develop joint initiatives, and monitor their implementation.
  3. Establish a Vocational Training Fund: The government should establish a vocational training fund to support vocational education and training programs that address the skills gap in the labor market. The fund should provide financing for practical, hands-on experience that prepares students for real-world work.
  4. Establish a Labor Market Information System: The government should establish a labor market information system to provide data on current and future labor market needs. The system should be accessible to employers, educational institutions, and students.
  5. Establish an Entrepreneurship Fund: The government should establish an entrepreneurship fund to support small and medium-sized enterprises. The fund should provide access to financing, training and education programs, and mentorship and networking opportunities.

Implementation: The government of Curacao should take the lead in implementing this policy proposal, in collaboration with the private sector, civil society, and educational institutions. The government should establish a task force to oversee the implementation of the policy interventions, monitor progress, and report on outcomes. The task force should engage stakeholders in the development and implementation of the policy interventions. The government should also provide incentives for private sector participation in the policy interventions, such as tax breaks or subsidies.

ME: sounds like a plan.

What policy choices have we made? Choices made yesterday and today have consequences tomorrow. “We reap what we sow”. Get involved actively in economic policy, make conscious choices, because you willingly or unintentionally bear the benefits and the burdens.
I repeat: It would be to the credit of anyone in that policy-chair to be able to deal with economic management, because it has consequences”. Economy touches everything.

%d bloggers like this: